کد مطلب:20527 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

درباره سير و سلوك و طي الارض توضيح دهيد و نمونه هايي از افراد حاضر كه از آن برخوردارند يا اطلاعي دارند، نام ببريد.

براي طي الارض چندين معنا ذكر شده است:

1- نزديك شدن مكانها به يكديگر.

2- تجدد امثال يعني ارسال صورتي به مكاني كه اراده مي كند.

3- اعدام و ايجاد، يعني در يك مكان وجود عيني خود را نابود و همان زمان در مكان ديگر ايجاد مي كند. اين قدرت را خدا به پيامبران و ائمه و بعضي از اولياي الهي عنايت كرده است. ديگران هم با اجازه يا به دستور و يا همراه با اولياي الهي مي توانند طي الارض كنند، البته چنين افرادي مسئله را پنهان نگه مي دارند و به كسي نمي گويند مگر با اذن الهي و براي هدايت شخصي يا امر ديگر.

اگر انسان روحش را از آلودگيها و تعلقها پاك ساخته و خود را به اصل خويش برساند، يعني روح خدائي انسان ممكن است به اين مقام نائل آيد.

ممكن است پاك كردن نفس از آلودگي، شرط لازم براي رسيدن به اين مقام باشد، ولي شرط كافي براي آن نباشد. عارفان معمولاً به سالكان در اين راه سفارش مي كنند كه در درجه اوّل از محرّمات اجتناب كنند و واجبات را انجام دهند. در درجه بعد آنان را به انجام دادن مستحبات و دوري از مكروهات توصيه مي كنند.

اين كار نياز به مداومت جدي و رياضت شرعي دارد و بايد زير نظر اساتيد واقعي عرفان قرار گيرد، زيرا در اين باب مدعيان طي الارض زياد هستند.

قرآن مجيد طي الارض را براي يكي از نزديكان با ايمان و دوستان حضرت خاص سليمان به نام آصف بن برخيا ذكر كرده كه توانست تخت سليمان را به يك چشم بر هم زدن حاضر كند.

قرآن مجيد درباره او مي فرمايد: كسي كه دانشي از كتاب داشت، اين كار را انجام داد.(1)

بسياري از مفسران گفتهاند: اين مرد با ايمان، از اسم اعظم الهي با خبر بود. البته منظور از آگاهي بر اسم اعظم، تخلّق (آراستگي) به آن اسم و وصف است، يعني انسان از نظر آگاهي و اخلاق و تقوا و ايمان آن چنان تكامل يابد كه مظهري از اسم الهي گردد.

اين تكامل معنوي و روحاني (كه پرتوي از آن اسم اعظم الهي است) قدرت بر اين كار را فراهم مي كند.(2)

براي توضيح بيشتر اين بحث مراجعه كنيد به كتاب مهرتابان از علامه محمد حسين طباطبايي، ص 177 - 186.

اما اين كه آسمان چه كساني هستند كه داراي مقامي هستند، بايد گفت:

آن كه را اسرارحق آموختندمهر كردند دهانش دوختند

معمولاً چنين كساني در زمان خود شناخته شده نيستند. اگر مطالبي از چنين افرادي در كتاب ها مي خوانيم و مي شنويم، غالباً پس از رفتن آنها، از احوال شان آگاه مي شويم.

در كتاب معاد شناسي علامه تهراني و كتاب نشان از بي نشان ها كه در شرح احوال نخودكي اصفهاني است، بعضي از نمونه ها بيان شده است.

پي نوشت ها :

1. نمل (27) آيه 40.

2. تفسير نمونه، ج 15، ص 470، با تلخيص.